Lof der botheid 2016

Hoe de Hollanders hun naïviteit verloren

Eeuwenlang stonden Hollanders bekend om hun ongepolijstre gedrag. Dat veranderde omstreeks 1500 onder aanvoering van Erasmus, die niet alleen geleerd en scherpzinnig was, maar ook tot navolging inspireerde. Hollanders begonnen hun culturele inhaalrace die uiteindelijk uitmondde in de Gouden Eeuw, waarin de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden zich voor heel even het middelpunt van de wereld mocht wanen.

Lof der botheid biedt een aantal intrigerende snapshots uit de culturele emancipatie van de Hollanders. Hoe de hertog van Alva Willem van Oranje en zijn rebellenleger een paar nuttige militaire en politieke lessen leert, hoe het zelfbewustzijn van de rebellen snel toeneemt, en hoe Holland tot grote bloei komt: de essays in Lof der botheid geven tezamen een verrassend beeld van een trotse en speelse cultuur, die haar rauwe en botte kantjes overigens nooit helemáál zou verliezen.

uit de pers:

'Van Stipriaan laat zien dat nog altijd een stil gevecht aan de gang is tussen de aanhangers van de ongepolijste eenvoud en degenen die vinden dat maskerade en toneelspelen in deze onbetrouwbare wereld onvermijdelijk is.'

Carel Peeters, Vrij Nederland, 11 november 2016

'aangenaam erudiete essays'

Carel Peeters, Vrij Nederland, 11 november 2016

'Een eyeopener.'

Thomas von der Dunk, de Volkskrant, 11 maart 2017 ****

'Lof der botheid is een boek dat ik, net als Het volle leven met heel veel plezier heb gelezen. Wat is neerlandistiek toch een fijn vak.'

Jona Lendering, Sargasso.nl, 14 november 2016

'Ook politieke figuren als Willem van Oranje en Johan van Oldenbarneveldt worden behandeld. Wat ik heel knap vind van Van Stipriaan is dat hij al die personen tot leven weet te brengen. Bij ieder van de personen die hij bespreekt, heb ik het idee dat ik ze beter heb leren kennen.'

Marc van Oostendorp, Neerlandistiek.nl, 29 november 2016

'Zo geeft de goed geïnformeerde Van Stipriaan stof tot nadenken. Vanuit een brede cultuurhistorische interesse praat hij zijn lezers rustig en weloverwogen bij.'

Henk te Velde, NRC Handelsblad, 9 december 2016

'Zin voor transparantie en synthese worden bij Van Stipriaan steevast gecombineerd met een precies gevoel voor het betekenisvolle detail.'

Jürgen Pieters, Ons Erfdeel 60 (1917), nr 1

"'Daarnaast beheerst Van Stipriaan ook de kunst om het geportretteerde verleden op een suggestieve manier met de eigen tijd in verband te brengen. Hij doet dat niet door simpele parallellen te trekken, maar door de lezer subtiel uit te nodigen verbanden te zien tussen wat er was en wat er is.'

Jürgen Pieters, Ons Erfdeel 60 (1917), nr 1